IMG_2087

Je hebt ze vast wel eens gezien…
4/5 jaar, regelmatig een snotneus, ze halen vaak het bloed onder je nagels vandaan, maar zien er ook nog schattig uit. We noemen dit een kleuter!

En laat ik er nu net 1 in huis hebben. Hij is bang in het donker, gek op zijn knuffel, dol op buitenspelen en maakt de meest geniale opmerkingen die ik altijd vergeet op te schrijven.

Elke avond voor het slapengaan lees ik hem een verhaaltje voor.
Inmiddels leest hij zelf ook al wat woordjes. Niet omdat we het lezen stimuleren, maar omdat het een kleuter is. Die willen zelf dolgraag zich ontwikkelen zonder dat je daar vaak veel voor hoeft te doen.

Ze zijn regelmatig een tikkeltje lui, vooral op het moment dat je veel haast hebt! Dan help je als ouder wel even met die schoenen en jas, want niemand wil zijn of haar kleuter te laat afgeven op school.

Vanochtend zette ik hem weer huppelend af bij zijn ‘grote held’ genaamd de JUF.
En laten we eerlijk zijn: zijn held is dan ook mijn held!
Ik zwaaide nog even in de deuropening en stond op het punt om weg te gaan.
Toen trok per ongeluk mijn dochter de deur van de kleutergymzaal open.
Een andere moeder en ik bleven even verstijfd staan…
Ik zag me weer even zitten met een misselijk gevoel, een bonzend hart en klamme handjes tijdens mijn Havo 5 examen.
Tafels met veel ruimte ertussen en een potlood op het tafelblad.
Ik voelde tijdens dat jaar zoveel spanning en stress, want ik moest nu echt presteren. Voor een onzeker persoon niet de ideale weken. En ik was nog zo jong voor mijn gevoel!
Mijn held in die tijd was mijn moeder. Klaarstaan met een kop thee en wat opbeurende woorden toespelen om mij wat meer zelfvertrouwen te geven.

Maar jij bent 4 of 5 jaar.
Jij moet leren om een sociaal mens te worden.
Jij moet leren om voor jezelf op te komen en vooral heel veel genieten van het spelen.
Jij maakt papa en mama trots als je tijdens het ontbijt zegt dat je geen pindakaas mee wilt op brood naar de overblijf, omdat jouw klasgenootje een notenallergie heeft! Dan smelten we van geluk.

Van mij hoef je niet uit dat opdrachtenboekje te werken in de gymzaal. Het geeft mij het gevoel dat je al moet presteren.
Gelukkig krijg jij geen buikpijn als je deze toets gaat maken, want ook dat weet de juf tactvol te brengen.

De voorstanders van deze toetsen zeggen dat de leerkrachten dit gebruiken als hulpmiddel om passend onderwijs aan te kunnen bieden.
De scores komen vaak overeen met de verwachtingen van de leerkracht.

Kortom, de juf (held) heeft ook zonder toets een prima beeld van deze kleuter.
Ze ziet hem dagelijks, ze praat met hem, ze lacht met hem, ze troost hem en is de hele dag met hem bezig.
Laten we wat meer vertrouwen hebben in onze leerkrachten en laat alsjeblieft mijn kleuter gewoon een kleuter zijn!

Zonder die toetsen heeft de juf ook weer wat meer tijd om nog meer naar onze kinderen te kunnen kijken en met ze te kunnen ‘spelen’.
Het lijkt een gymzaal vol tafeltjes, maar wat moet je met al die uitslagen? Juist… verwerken!
En volgens mij heeft de held van mijn kleuter het zonder die toetsen al druk genoeg.

Advertentie