Hoi Cor

Hoi Cor,

Mag ik eigenlijk Cor zeggen? Het lijkt namelijk alsof we elkaar steeds beter leren kennen.

Zo leek je nog ver weg en nu ben je een groot onderdeel van mijn leven.

Ik heb jou niet gevraagd om mijn leven binnen te stappen, maar blijkbaar had jij daar behoefte aan. We hebben een vreemde haat- liefdeverhouding op dit moment.

Jij zorgt voor verbinding en relativering. Door jou realiseer ik me wat ik allemaal heb (had) en waar ik dankbaar voor ben (was). Ons gezin staat ineens boven alles en iedereen. Buitenlucht waardeer ik nu meer dan ooit en ineens schijn je ook god op zijn blote knieën te moeten bedanken dat je je bips mag vegen met toiletpapier. Dat vind ik persoonlijk wat vreemd, want voorheen deed ik dat ook al.

Dat zeg ik; de waardering voor simpele zaken zijn groot tegenwoordig.

Je slaat alleen een beetje door! Je maakt me zo nu en dan echt wel bang. Jij vraagt mij om keuzes te maken en die dagelijks weer bij te stellen.

En vandaag komen ineens de tranen Cor…. De eerste Coronatranen.

De verhalen komen steeds dichterbij. De echte verhalen bedoel ik dan, zieke mensen in volle ziekenhuizen en mensen die bang zijn hun baan te verliezen.

Mijn kinderen FaceTimen met opa en oma en spelen in de speeltuin met 2 meter ruimte tussen hun vriendjes en vriendinnetjes. Is dat nog oké Cor of wil je dat liever niet? Mama legt ze wel uit dat ze opa en oma even niet meer kunnen zien! Alleen is oma wel degene die ervoor zorgt dat mensen hun bips dus nog kunnen afvegen, dat de mensen nog genieten van een heerlijke maaltijd in deze bizarre tijden. Dat is wel lastig uit te leggen hoor Cor. Oma achter de kassa, maar ver weg van ons. Ook al doen we ons best om zelf gezond te blijven, we hebben heel veel mensen waar we van houden en van willen blijven houden.

Jij lijkt mijn sociale kwaliteiten wat te doen afvlakken. Ik durf niet eens meer te glimlachen naar die lieve man die ik dagelijks passeer.

Wil je dat mijn lontje nog korter wordt? Dat mijn kinderen de hele dag binnen blijven? Je zegt het maar hoor, want ik wil vooral graag doen wat nodig is om onze ‘relatie’ te kunnen verbreken. We zijn nog maar een week verder en ik wil dat alles weer was zoals vroeger!

Ik mis nu al de appeltaart van het tentje om de hoek, de humor van de pubers in mijn klas en het hoesten zonder schaamte.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over het kletsen met mijn vriendinnen!

Onze mobieltjes draaien overuren, onze ogen worden met de dag slechter en ineens zijn alle papa’s en mama’s ook juffen en meesters geworden. Overigens zijn de juffen en meesters nu IT’ers in wording, dus pas maar op dat na deze crisis ze niet overstappen naar een andere job.

Een groot deel van Nederland werkt thuis! Die hilarische filmpjes zijn jou vast niet ontgaan toch? Ze zijn om te gieren en houden ons met beide benen op de grond. Door die filmpjes pissen we soms bijna in ons broek. Alleen doen we dat niet echt, want steeds meer leuke winkeltjes sluiten de deuren. Dus straks kan ik vast even geen nieuwe broek kopen.

Terwijl ik eerst nog even moest slikken bij het weggeven van alle babyspullen, ben ik deze week meer dan tevreden met mijn complete gezin. 

Je punt is gemaakt Cor…

Verdwijn uit mijn leven! Maak mijn landje (en alle andere landen) niet langer ziek!

En sommige zaken verlies je nu al!! Samen zijn wij als land namelijk sterk.

Vanavond luisteren we naar onze koning en kunnen we niet eten om de hoek, maar weet je wat we doen???

Ze sturen ons een tikkie en zetten de saté voor de deur!

HAA!! Dat had je niet verwacht he?